Η αληθινη αγαπη "κρυβεται" στα ματια...

Η αληθινή αγάπη "κρύβεται" στα μάτια

Πάντα μου άρεσε να κοιτάζω τους ανθρώπους γύρω μου κατευθείαν στα μάτια, σπάνια χαμήλωνα το βλέμμα μου. Και δεν το έκανα επειδή φοβόμουν ή γιατί με μάλωνε κάποιος, αλλά γιατί ένιωθα ώρες ώρες αγανακτισμένη με τη ζωή και αδύναμη να ανταπεξέλθω σε όσα μου έφερνε.

Οι άνθρωποι από την άλλη πλευρά, συχνά χαμηλώνουν το βλέμμα τους ,για να αποφύγουν να εκφραστούν. Τα μάτια "πλέκουν" τους πιο όμορφους διαλόγους και μόνο κάποιοι "εκλεκτοί" είναι οι δυνητικοί αναγνώστες των διαλόγων αυτών. Μακάρι να είχαν όλοι τη δύναμη να κοιτούν στα μάτια! Πάντα μου άρεσε να παρατηρώ το χρώμα των ματιών, με έκανε να "ξεφεύγω" για μια στιγμή από το παρόν, να νιώθω ελεύθερη και απαλλαγμένη από καθετί που με στοίχειωνε . Με έκανε να ταξιδεύω για λίγο και να κολυμπάω σε αχαρτογράφητα νερά.

Τελικά, όσο μεγάλωνα καταλάβαινα πως δεν ήταν το χρώμα αυτό που με έκανε να τα κοιτάζω, αλλά η αγάπη. Η αγάπη που ήταν κρυμμένη βαθιά μέσα τους και περίμενε τον επόμενο "εξερευνητή" να την φέρει στην επιφάνεια. Η αγάπη, που παρά τα όσα συνέβησαν έστεκε εκεί, αγέρωχη και καρτερούσε έναν δεσμό, μία σύνδεση απόκοσμη. Την επόμενη φορά που θα κοιτάξετε κάποιον στα μάτια, μη χαμηλώσετε το βλέμμα, κρατήστε ψηλά το κεφάλι και χαμογελάστε...Και τότε, ίσως δείτε ότι η αληθινή αγάπη "κρύβεται" στα μάτια!

Της Όλγας Στράντζαλη