Συναισθηματικα Αναλφαβητοι

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, τότε που ξεκίνησα το σχολείο, πρώτη έγνοια των γονιών μου ήταν να μάθω την αλφαβήτα, ώστε να μπορώ να γράφω και να διαβάζω στοιχειωδώς εύκολα κειμενάκια για αρχή. Θυμάμαι χαρακτηριστικά, πως χάρη σ'αυτά θα "ανοίγονταν"νέοι ορίζοντες μπροστά μου και θα μπορούσα να εξευρευνήσω νέους κόσμους.Το θεώρησα δεδομένο και ξεκίνησα να προσπαθώ περισσότερο.

Η προσπάθεια έγινε μεγαλύτερη, έπρεπε σιγά σιγά να αποστηθίζουμε ολόκληρα κείμενα, μαθηματικούς τύπους και αρκετά ιστορικά γεγονότα. Λες και όλα αυτά θα μας διαμόρφωναν, λες και θα μας έκαναν καλύτερους ανθρώπους...Το σχολείο έδωσε τη θέση του στο Πανεπιστήμιο, που με έκανε να σκέφτομαι με έναν εντελώς μοναδικό τρόπο.Μεγαλώσαμε, διαβάσαμε, σπουδάσαμε, πήραμε πτυχία και εξακολουθούμε να είμαστε αναλφάβητοι, παρά τις ώρες που αφιερώσαμε στο διάβασμα. Πού οφείλεται όμως αυτό;

Είμαστε συναισθηματικά αναλφάβητοι , γιατί είμαστε πραγματικά ανίδεοι όσον αφορά στον εαυτό μας πρωτίστως και έπειτα στους άλλους. Δεν ξέρουμε ,πώς να εκφράσουμε τα συνασθήματά μας, πώς να προσεγγίσουμε τους γύρω μας και φυσικά πώς να ερμηνεύσουμε τα συναισθήματα τους. Ζούμε σε μια κοινωνία που ο άνθρωπος έχει πάψει να αγαπά ειλικρινά και το συναίσθημα έχει εν μέρει αντικατασταθεί από την λογική.

Είναι, λοιπόν, στις μέρες μας το χαμόγελο τόσο εύκολο όσο θεωρούμε ή είναι απλά μια "γλυκιά" ανταμοιβή των ανθρώπων που προσπάθησαν να πετύχουν και να κατακτήσουν το ανέφικτο; Όλων όσοι νοιάστηκαν για τους ανθρώπους δίπλα τους αποκωδικοποιώντας τα συναισθήματά τους. Ερμηνεύοντας τα πάντα από τη δική μας σκοπιά , ποτέ δε θα μπορέσουμε να καταλάβουμε τη συμπεριφορά κάποιων ανθρώπων. 

Ίσως θα έπρεπε να βγούμε για λίγο έξω από τον εαυτό μας, να δούμε τα πράγματα από άλλη ματιά, να νοιαστούμε πραγματικά, να μάθουμε να αγαπάμε και να προσφέρουμε σιγουριά σε μας και στους γύρω μας. Όπως, οι πολλές αναγνώσεις ενός κειμένου, μας κάνουν να είμαστε σίγουροι για το νόημα του , έτσι και η αφοσίωση και η προσπάθεια μας μας μετατρέπουν από συναισθητικά αναλφάβητους, αν όχι σε εγγράμματους , τουλάχιστον σε συναισθηματικά ενεργούς.Ανθρώπους που προσπάθησαν και δεν άφησαν τα πάντα να χαθούν πίσω από το δισταγμό και τη ματαιοδοξία.

Της Όλγας Στράντζαλη