"Εισαι το νησι, η θαλασσα που ψαχνω..."

Το καλοκαίρι ήρθε, πέρασε ένας ολόκληρος μήνας, αλλά εσύ δεν  φάνηκες πουθενά! Σκέφτηκα ότι ίσως ήθελες να απομακρυνθείς, ίσως σου "τελείωσε" όλο αυτό, ίσως ήταν απλά μια παρόρμηση της στιγμής και όλα σβήστηκαν από το μυαλό σου σαν τα γράμματα στον λερωμένο μαυροπίνακα!

Εγώ όμως, τι λόγο έχω σε όλο αυτό; Όσο κι αν πιστεύεις πως δεν λείπεις στην ψυχή μου, όσο κι αν με θεωρείς αδιάφορη απέναντί σου, τόσο περισσότερο νιώθω, αγαπώ, είμαι ερωτευμένη! Αλλά δυστυχώς έτσι γίνεται πάντα. Μπορεί τα πλατωνικά αισθήματα να είναι τα πιο αληθινά, αλλά τα αμοιβαία είναι πάντα τα πιο δυνατά.

Έκανα πως σε ξέχασα, έσβησα φωτογραφίες, κατήργησα αριθμούς και διέγραψα όλες τις αναμνήσεις. Αυτό τουλάχιστον ήθελα να πιστεύω. Πως μπόρεσα να ξεχάσω! Πότε όμως δεν ξεχνάς κάτι που αγάπησες πολύ, γιατί ακόμη κι αν το απωθείς από τη μνήμη σου, πάντα θα βρίσκεται εκεί τις στιγμές που θα αναπολείς!

Υπέροχα χαμόγελα, δυνατά γέλια, όμορφα βλέμματα, κρυφές ιστορίες, την μοναδική σου φωνή. Όλα αυτά είχα να θυμάμαι από σένα και να ξέρεις δεν είναι λίγα. Είναι για μένα ένας μοναδικός θησαυρός. Σε θυμάμαι να λες πως "Κάθε άνθρωπος παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή μας και μας διαμορφώνει". Θα 'θελα να σου πω, αν σε είχα μπροστά μου πως "Είσαι το νησί κι η θάλασσα που ψάχνω". Είσαι ένα νησί ερημικό και μια θάλασσα διαμάντι που όσο κι αν θέλησα να κολυμπήσω στα νερά της με τον τρόπο της με έβγαζε στη στεριά!

Αν κάποτε η μοίρα σας  σάς  "βγάλει"  σ'αυτό το ακρογυάλι να ξέρετε πως εγώ το αγάπησα πολύ. Να μην το πληγώσετε!Και να θυμάστε πως θα  καταλάβετε πότε θα φτάσετε στο δικό σας ερημικό "νησί" προκειμένου να μείνετε για πάντα ναυαγοί εκεί!

Της Όλγας Στράντζαλη