Γιατι (ε)ρωτας;

Πλατωνικοί ή ρεαλιστικοί, μεγάλης ή μικρής διάρκειας , παθιασμένοι ή "χλιαροί" οι έρωτες ήταν είναι και θα είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας. Θα μας διαμορφώνουν , θα μας περιορίζουν μερικές φορές, θα μας απελευθερώνουν άλλες και σχεδόν πάντα θα μας διδάσκουν. Γιατί ρωτάς;

Γιατί οι μεγάλοι έρωτες φτιάχτηκαν για να τους ζεις, για να χάνεσαι μαζί τους σε δρόμους που δεν έχουν χαραχθεί ακόμη και σε θάλασσες ανεξερεύνητες. Υπάρχουν για να μας κάνουν να χάνουμε για λίγο την αίσθηση του χρόνου και να νιώθουμε εκείνη την ανεμελιά των παιδικών μας χρόνων.Γιατί, όμως, έρωτας;

Γιατί αυτές οι σιχαμένες πεταλούδες στο στομάχι, η στιχομυθία των βλεμμάτων και οι αέναες συζητήσεις τα ξημερώματα μας κάνουν να νιώθουμε ότι μέσα από τον έρωτα αγαπάμε όχι μόνο τον άλλο ,αλλά και τον ίδιο μας τον εαυτό.

Ώρες ώρες αναρωτιέμαι αν στις μέρες μας υπάρχει εκεί έξω  αυτό που έχω ορίσει στο μυαλό μου ως έρωτα. Αυτό ,ξέρεις, που βλέπεις τον άλλο και κρέμεται λίγο σαγόνι, χτυπάει πιο δυνατά η καρδούλα και τρέμουν τα πόδια. Ναι ξέρω είναι σπάνιο! Αλλά αν κάποια στιγμή το βρεις, φυλάκισέ το και μην το αφήσεις να κουνηθεί ρούπι.Γιατί , ρωτάς;

Γιατί θα το βρεις μια φορά στη ζωή σου κι αν το αφήσεις, πάντα θα σκέφτεσαι πως θα ήταν αν το ζούσες.Μη μένεις με απωθημένα συναισθήματα, ζήσε τη στιγμή, ακόμα κι αν δε σε οδηγήσει πουθενά και μην ξεχνάς ότι οι μεγαλύτερες ανακαλύψεις έγιναν κατά τύχη. Αν λοιπόν έχεις την τύχη με το μέρος σου, άφησε τον έρωτα να γίνει η επόμενη μεγάλη σου ανακάλυψη!

Της Όλγας Στράντζαλη