Φυσαει αδιαφορια, να ντυνεσαι καλα

Φυσάει αδιαφορία, να ντύνεσαι καλά...

Ένας άνθρωπος είναι ένας κόσμος ολόκληρος, κουβαλάει μια ψυχή και έναν Γολγοθά! Ο καθένας τον δικό του, γι'αυτό είναι και τόσο ξεχωριστός.Έμαθε να περπατάει καρτερικά με σκυμμένο το κεφάλι, κοιτώντας χαμηλά τα σκισμένα του παπούτσια που έμοιαζαν αφάνταστα με τα ρημαγμένα του όνειρα...

Όνειρα...μια λέξη, χιλιάδες εικόνες και εκατομμύρια συναισθήματα.Τι θα 'ταν άραγε ο κόσμος δίχως τα όνειρα; Ποια μαγική δύναμη θα τον διαφέντευε και πού θα μπορούσαμε να εναπωθέσουμε τις ελπίδες μας; Και θα μου πει κανείς "Στους ανθρώπους ΜΑΣ". Πολύ βαρύγδουπο μου ακούγεται αυτό το ΜΑΣ και τόσο κτητικό που με πνίγει.

Ναι, ΜΑΣ αγάπησαν, ΜΑΣ ερωτεύτηκαν, ΜΑΣ φλέρταραν, ΜΑΣ αγκάλιασαν όμως σίγουρα υπήρξαν άνθρωποι που κάποια στιγμή στη ζωή τους, ΜΑΣ μίσησαν, ΜΑΣ απώθησαν, ΜΑΣ στεναχώρησαν, ΜΑΣ έδιωξαν μακρυά, εκεί που κάθε πατρίδα γίνεται λησμονιά!

Εκεί λοιπόν μακρυά από τους ανθρώπους ΜΑΣ ,μακρυά από φανταχτερά φώτα και μαγικούς προορισμούς, με μόνο σύντροφο τη μοναξιά και το σκοτάδι σου, να προσέχεις...Να ντύνεσαι καλά,φυσάει αδιαφορία!

Φυσάει αδιαφορία σε όλα τα βλέμματα που σε έκαναν στην άκρη γιατί προτίμησαν κάτι "καλύτερο" σε πολλά εισαγωγικά.

Φυσάει αδιαφορία σε όλα τα ταξίδια που έμειναν πλάνα χωρίς καταχώρηση σε κάποιο κρυφό ημερολόγιο και χάθηκαν όσο πέρνούσε ο καιρός.

Φυσάει αδιαφορία σε όλα τα Σ'αγαπώ που δεν ακούστηκαν ,γιατί η ηχώ τους θα κούφαινε και τον τελευταίο άνθρωπο που αδιαφορεί για την αγάπη!

Και επειδή όλα αυτά μας τριγυρίζουν καθημερινά και κάποια στιγμή θα μας στήσουν καρτέρι να προσέχεις. Φυσάει αδιαφορία, να ντύνεσαι καλά...για να μην έχεις ανάγκη τον οίκτο τους και να στοχεύεις μόνο στα αληθινά συναισθήματα!

Της Όλγας Στράντζαλη