ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΜΑΣ ΧΡΟΝΙΑ….. ΤΗΣ ΟΛΓΑΣ ΣΤΡΑΝΤΖΑΛΗ

Ταξίδι στα παιδικά μας χρόνια..

Ταξίδι στα παιδικά μας χρόνια, σε όλα εκείνα τα καλοκαίρια που έμειναν ανεξίτηλα χαραγμένα πάνω μας από τις γρατζουνιές στα γόνατά μας, από το κυνηγητό και το κρυφτό που παίζαμε στο δρόμο και ευχόμασταν  να μη νυχτώσει και μας φωνάξουν σπίτι. Από  το τζαμί με εκείνη την ξεφτισμένη μπάλα μέχρι τα μήλα που παίζαμε στη μέση του δρόμου και ρίχναμε ο ένας στον άλλο ένα βλέμμα απογοήτευσης κάθε φορά που περνούσε αυτοκίνητο και αναγκαζόμασταν να σταματήσουμε έστω και για λίγο το παιχνίδι…

Λένε πως «Πατρίδα είναι η παιδική μας ηλικία» και όσο μεγαλώνω νομίζω πως αυτή η φράση όλο και περισσότερο με αντιπροσωπεύει.

Όταν τελείωναν εκείνα τα γεμάτα παιχνίδια καλοκαίρια και έπρεπε να γυρίσουμε στα θρανία και να κοιμόμαστε νωρίς τα βράδια, όλοι στη γειτονιά θέλαμε να περάσει γρήγορα η βδομάδα και να ‘ρθει το Σαββατοκύριακο. Κι εκείνο όσο αργά ερχόταν ,τόσο γρήγορα περνούσε και μαζί του έπαιρνε τις ώρες ελευθερίας και ξεγνοιασιάς και τα δίχως μαθήματα απογεύματα.

Όπως η πατρίδα δημιουργεί μια σχέση εξάρτησης με τους ανθρώπους που την απαρτίζουν, είτε ζουν εντός είτε εκτός των ορίων της, έτσι και η παιδική ηλικία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον χαρακτήρα μας και τις φάσεις διαμόρφωσής του.

Τα χρόνια που ζήσαμε εμείς του ’90 και οι άλλες γενιές , οι πιο «παλιές», νομίζω πως τα σημερινά παιδιά δεν έχουν τη δυνατότητα να τα ζήσουν, παρά μόνο σε ένα πολύ μικρό ποσοστό.

Ώρες ώρες θυμάμαι γεγονότα από περασμένα καλοκαίρια και χαμογελάω, όμως το μεγαλύτερο χαμόγελο διαγράφεται στο πρόσωπό μου ,όταν ο νους μου ταξιδεύει σε εκείνα τα γεμάτα παιχνίδια καλοκαίρια. Εκείνο το ταξίδι είναι το καλύτερο ,αναπολώ στιγμές ,περιπέτειες, φίλους που χάθηκαν ή είναι ακόμα δίπλα μου, τον αδερφό μου πάντα εκεί δίπλα μου και μια διαρκής λησμονιά για εκείνες τις μέρες.

Γιατί όσα ταξίδια και να κάνεις, ένα ταξίδι θα σε κάνει πάντα να χαμογελάς, το ταξίδι στα παιδικά σου χρόνια…

Της Όλγας  Στράντζαλη

Δείτε επίσης:  Η ΓΟΗΤΕΙΑ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ