Σαν παραμυθι...

Γιατί πάντα θέλαμε να ζήσουμε έναν έρωτα όπως στα παραμύθια...

Για να πούμε την πάσα αλήθεια, από μικρή δεν είχα ιδιαίτερη κλίση στην ζωγραφική, τα όνειρα όμως ήταν το φόρτε μου. Ονειρευόμουν πιο συχνά και προσπαθούσα να πραγματοποιήσω τα καλοφτιαγμένα σενάρια των ονείρων μου. Δεν ήταν πάντα εύκολο, πολλές οι δυσκολίες, πολλές οι στεναχώριες και οι καταστάσεις που με εμπόδισαν,αλλά ποτέ δεν παραιτήθηκα.Γενικά είμαι της άποψης ότι "ηττημένος είναι αυτός που χάνει και όχι αυτός που παραιτείται", οπότε προτιμώ να προσπαθώ, ακόμα κι αν δεν τα καταφέρω.

Η ζωγραφική στον αντίποδα δεν ήταν το φόρτε μου , όπως είπα και πριν, σίγουρα τα κατάφερνα και με το παραπάνω, αλλά ποτέ δεν μου έδινε την ικανοποίηση που θα ήθελα. Πάντα ήθελα να κάνω περίτεχνα πράγματα και ποτέ δεν τα κατάφερνα. Ήθελα να αποτυπώσω την ομορφιά της ψυχής των ανθρώπων και το μεγαλείο της αγάπης. Αργότερα, κατάλαβα πως αυτή ήταν ενός άλλου είδους ζωγραφική. Αυτή η ζωγραφική είχε να κάνει  περισσότερο με τα συναισθήματα και λιγότερο με τα χρώματα.

Και ξέρετε πότε το κατάλαβα; Όταν έκανα μια στροφή στη ζωή μου. Όλοι μας κάνουμε .Οι πορείες που διαγράφουμε δεν είναι πάντα καλά χαραγμένες ευθείες, αλλά έχουν την τάση να παρεκκλίνουν και να δημιουργούν καλά στρογγυλεμένες καμπύλες. Οι καμπύλες αλλάζουν το οπτικό μας πεδίο μας κάνουν να δούμε πράγματα που δεν είχαμε δει μέχρι εκείνη τη στιγμή και μας οδηγούν να επανεκτιμήσουμε πρόσωπα και καταστάσεις.Γιατί τα λέμε όμως όλα αυτά;

Κάπου εδώ έφτασε η στιγμή να σκεφτούμε κάτι!Ποσό όμορφο είναι  άραγε να ονειρεύεσαι και να "ζωγραφίζεις" το μέλλον σου με τον άνθρωπο που αγαπάς; Πλέον δεν μιλάμε για ένα αλλά για δύο άτομα. Μιλάμε για δύο οντότητες που έφερε κοντά η ζωή και είναι πλέον συνοδοιπόροι στο ταξίδι της  ζωής τους. 

Είναι πραγματικά υπέροχο! Να πας ένα βήμα μπροστά και να αφήνεις τους άλλους να σχολιάζουν το δικό σας "παράξενο" ,που είναι όμως πέρα για πέρα ιδανικό στα δικά σας μάτια. Από τα απλά όνειρα μέχρι τα πιο σύνθετα, από τις απλές ζωγραφιές νηπιαγωγείου μέχρι τις πιο σύνθετες, τίποτα δεν πρέπει να σε τρομάζει. Ταξίδια, διακοπές, ψώνια, ταινίες, παιχνίδια, δώρα, συγκατοίκηση, κατοικίδια και μια κοινή ζωή, τελευταίο αλλά πιο σημαντικό!

Μην ξεχνάτε ότι ζούμε από την στιγμή που είμαστε το πιο όμορφο κομμάτι στην ιστορία κάποιου. Αγαπήσαμε την μοναξιά είτε από επιλογή είτε από υποχρέωση στερούμενοι λόγια και στιγμές ανείπωτες και νιώσαμε παραγκωνισμένοι. Αφεθήκαμε στην μαγεία του ονείρου ,γιατί τελικά αυτή ήταν η μοναδική μας σωτηρία . Γιατί μόνο στα όνειρα καταφέραμε να κατακτήσουμε το ανέφικτο.Ελπίσαμε να ρθει μια μέρα που οι άνθρωποι γύρω να μας καταλαβαίνουν και να μας αγαπάνε γι αυτό που είμαστε.

 Και τώρα που τα όνειρα "γύρισαν" πίσω και μας ζητούν να τα πραγματοποιήσουμε, τώρα ήρθε η στιγμή να δείξουμε σε όλους τι πραγματικά αξίζουμε και να κάνουμε αυτό το ταξίδι μεγάλο σε διάρκεια και εμπειρίες για να μπορούμε να το διηγηθούμε στην υπόλοιπη ζωή μας.Γιατί πάντα θέλαμε να ζήσουμε έναν έρωτα όπως στα παραμύθια.Γιατί το αξίζουμε!

Της Όλγας Στράντζαλη

John Legend-All of me