Ειμαστε ολοι μας πλασμενοι για να γινουμε γονεις ;

δεν είμαστε όλοι μας πλασμένοι για να γίνουμε γονείς..

Μέσα από τα μάτια των παιδιών όλα θα φαίνονται διαφορετικά…

Καθημερινά συναναστρεφόμαστε με μικρά παιδιά χωρίς να μπορούμε να μπούμε απόλυτα στην ψυχολογία τους. Δυστυχώς ξεχνάμε πως ήμασταν οι ίδιοι μικροί! Ξεχνάμε πως μια φωνή ή ένα χαμόγελο ήταν όλος μας ο κόσμος.

Είμαι της άποψης πως δεν είμαστε όλοι μας πλασμένοι για να γίνουμε γονείς. Κάποιοι ας μείνουμε «θείοι» και «νονοί», γιατί μέχρι εκεί φτάνουν οι δυνατότητές μας. Όχι, δεν χωράνε πειραματισμοί σε κάποια πράγματα.

Και ξέρετε γιατί; Γιατί απλά κάποια πράγματα πρέπει να γίνονται συνειδητά και όχι να είναι αποτέλεσμα πίεσης των άλλων ή ένα στιγμιαίο λάθος, όπως συνηθίζουν πολλοί να λένε!

Πόσο μπορεί να αγαπήσει κάποιος ένα παιδί που ποτέ πραγματικά δεν θέλησε; Πόσο φυσιολογική θα είναι η ζωή ενός παιδιού που οι γονείς του ποτέ δεν αποφάσισαν συνειδητά να το αποκτήσουν; Ναι, η κοινωνία μας έχει γίνει προοδευτική. Ναι, τα ζευγάρια χωρίζουν με την πιο ασήμαντη πρόφαση. Ναι, πολλά παιδιά μεγαλώνουν με τον έναν γονιό ή δυστυχώς πολλές φορές με κανέναν γονιό.

Και αναρωτιέμαι τι είναι καλύτερο, να είσαι περιτριγυρισμένος από μια οικογένεια που επέλεξε να σε αποκτήσει ή να μεγαλώνεις σε ένα περιβάλλον που λείπει μια από τις γονικές φιγούρες γνωρίζοντας πως ήσουν ένα εμπόδιο στη ζωή κάποιων;

Της Όλγας  Στράντζαλη

Δείτε επίσης: Τα πρώτα Χριστούγεννα σε μια νέα πατρίδα